Páginas del blog Ría de Ribadeo

domingo, 16 de noviembre de 2025

Ruta de los Siete Picos (Sierra de Guadarrama)

Itinerario circular: Puerto de Navacerrada – Siete Picos – Camino Smith – Puerto de Navacerrada

Distancia: 11 km. aprox.

Dificultad: moderada

Tiempo: entre 5h y 6h.

La ruta circular de Siete Picos es una de las rutas de senderismo más clásicas que se pueden realizar en la Sierra de Guadarrama, espacio protegido declarado Parque Nacional en el año 2013. Nosotros la hicimos en familia, y aquí dejo un breve resumen y algunas fotos, como siempre. Y también algunos consejos por si alguien llega a este artículo buscando información al respecto. 


Mi primer consejo, es para aquellos que se plantean ir con niños. Si bien es una ruta que se puede hacer con hijos pequeños, como hemos hecho nosotros, me gustaría aclarar que yo no la consideraría una ruta de nivel “fácil”, como he leído en algún sitio. Es más, yo no recomendaría ir con niños muy pequeños, o que no tengan ya una cierta experiencia. Porque hay sitios que, si bien no catalogaría de muy peligrosos, sí que tienen cierto grado de dificultad y no están exentos de peligro. Y en mi opinión, son zonas que no son aptas para personas que tengan un nivel bajo. Es decir, no es un simple “paseo”, esta ruta entraña un poquito más.

El recorrido que nosotros realizamos tiene una longitud de unos 11 km. Lo más habitual es hacer esta ruta partiendo del Puerto de Navacerrada, pasando primero por los Siete Picos, y regresando luego por el Camino Smith. Recomiendo hacerla en este sentido porque de esta forma salvamos la parte de mayor desnivel y más dura al principio, cuando estamos con más fuerzas y ganas, y dejamos el tramo más sencillo para la vuelta, regresando por la senda Smith.

Desde el Puerto de Navacerrada (1.860m.) se puede subir por dos vías próximas, pero distintas. Una es subiendo directamente por la pista del telesilla, más corta, pero con una pendiente más pronunciada. Y la otra, que fue la que nosotros escogimos, es partir en dirección N.O. por el pequeño tramo asfaltado que llega a la residencia militar de los Cogorros. Desde ahí sale el Camino Smith, pero no lo tomaremos, sino que seguiremos por otro camino que sube a su izquierda, y que nos lleva también al alto del Teleférico. Una vez aquí, seguiremos ascendiendo hasta alcanzar el primero de los picos de nuestro recorrido, y que en realidad es el séptimo de los Siete Picos, el Pico Somontano (2.138m.). Habremos hecho unos 4 km. de ascensión y salvado el mayor desnivel del la ruta, unos 275 m. Es sin duda el tramo más duro. Y nosotros lo hicimos bien abrigados, ya que es la zona de umbría, y la fuerte helada nocturna se hacía notar por todas partes, con placas de hielo y una gran centellada en los árboles y arbustos.





Aquí arriba las vistas son espectaculares. Por la vertiente segoviana podemos ver desde el valle de Valsaín hasta la meseta, pasando por la propia ciudad de Segovia de la que se ve perfectamente la torre de la catedral. Y por la vertiente madrileña vemos el valle de la Fuenfría, los picos de la sierra de Guadarrama, y hasta las torres de la propia ciudad de Madrid.


Al fondo las torres de Madrid


Continuaremos la ruta pasando por el resto de los picos, el sexto, el quinto, el cuarto, el tercero y el segundo. Desde aquí hay dos opciones, continuar hasta el primer pico, el Majalasna, que es el que está más separado de los demás, o bajar por la vertiente sur del segundo pico hasta el Collado Ventoso. Esta fue la opción que nosotros elegimos. Tras una exigente bajada en bastante desnivel (unos 200m.), no apta para rodillas o piernas resentidas, alcanzamos el punto elegido para descansar y comer al sol de una bonita tarde de otoño. Se nota que es un lugar apropiado para ello, porque lo normal es encontrarse allí con más senderistas y grupos que han decidido hacer lo mismo. El lugar invita a ello, ya que es una hermosa pradera en medio del pinar, y si el tiempo acompaña, como fue nuestro caso, es un lugar muy agradable.











Como decía, tras la parada en Collado Ventoso regresaremos al Puerto de Navacerrada siguiendo ahora sí el Camino Smith, un sendero muy bien habilitado que discurre entre grandes pinos por la vertiente norte de Siete Picos. Y en algo menos de 5km. habremos llegado de nuevo al parking del Puerto de Navacerrada. Aquí finalizamos la jornada de montaña. 




Pasamos un día estupendo, con Sara teniendo sus primeros contactos con la “escalada” en roca, trepando por algunas de las formaciones graníticas características de esta zona. Tal es así, que ya estamos planificando para una próxima ocasión una ruta por otro de los lugares clásicos de la sierra madrileña, La Pedriza, en donde podrá seguir practicando y divirtiéndose en las rocas.


Saludos y hasta la próxima

Imágenes y texto bajo licencia Creative Commons

Enrique Sampedro Miranda

Blog Ría de Ribadeo: www.riaderibadeo.com



domingo, 2 de noviembre de 2025

Pola Ría de Ribadeo


Esta primeira mañá de domingo do mes de novembro comezou en Ribadeo cunha cobertura de nubes que parecía que podía perdurar. Pero pouco a pouco foi despexando, e finalmente quedou unha xornada moi solleira, cunha estupenda luz para fotografar aves. Era o meu plan para hoxe, así que tiven sorte co tempo.

Comecei por Salías, en Castropol, onde me xuntei con Carlos Sanjurjo quen me acompañou durante todo o paseo. Por alí o máis destacado os cullereiros (uns 47), mazaricos das dúas subespecies (real e chiador), pilros, píllaras reais e cincentas, lavancos, un grupiño de 6 patos asubiadores, e outro grupiño de rabilongos. E tamén un par de picapeixes que nos ofreceron uns bos posados para a foto.










Dalí fomos a Vilavedelle, para ver o que había na enseada do Tarrón. Desde alí vimos a Panchita do outro lado da ría, e ninguha pescadora máis, a pesar de que as buscamos. Carlos ten localizadas ata catro, nestes días pasados. Sí que había un bo grupo de patos, entre os que había máis rabilongos e asubiadores.



Logo paramos no Muro de Lamas, onde o máis chamativo era a presenza dun pato branco.



E a última parada foi no observatorio de Reme, desde onde poidemos fotografar a Panchita. E tamén a algúns pequenos paxariños que non paraban de rebolotear entre os carballos e as silveiras.





Aquí vai a relación de especies observadas:

Castellano / Nombre científico / Galego

Tarro blanco / Tadorna tadorna / Pato branco

Ánade silbón / Mareca penelope / Asubiador - pato asubión

Ánade azulón / Anas platyrhynchos / Lavanco

Ánade rabudo / Anas acuta / Pato rabilongo

Cormorán / Phalacrocorax carbo / Corvo mariño

Garceta / Egretta garzetta / Garzota

Garza real / Ardea cinerea / Garza real

Espátula / Platalea leucorodia / Cullereiro

Ratonero / Buteo buteo / Miñato

Águila pescadora / Pandion haliaetus / Aguia pescadora

Chorlitejo grande / Charadrius hiaticula / Píllara real

Chorlito gris / Pluvialis squatarola / Píllara cincenta

Correlimos común / Calidris alpina / Pilro común - pilro curlibico

Zarapito trinador / Numenius phaeopus / Mazarico chiador

Zarapito real / Numenius arquata / Mazarico real

Archibebe claro / Tringa nebularia / Bilurico pativerde - bilurico claro

Andarríos chico / Actitis hypoleucos / Bilurico das rochas - bilurico bailón

Aguja colinegra / Limosa limosa / Mazarico rabinegro

Gaviota reidora / Chroicocephalus ridibundus / Gaivota chorona

Gaviota sombría / Larus fuscus / Gaivota escura

Gaviota patiamarilla / Larus michahellis / Gaivota patiamarela

Martín pescador / Alcedo atthis / Picapeixe - martiño peixeiro

Petirrojo / Erithacus rubecula / Paporrubio

Mosquitero común / Phylloscopus collybita / Picafollas común

Reyezuelo listado / Regulus ignicapilla / Estreliña riscada

Mito / Aegithalos caudatus / Ferreiriño rabilongo

Carbonero garrapinos / Parus ater / Ferreiriño negro

Carbonero / Parus major / Ferreiro abelleiro - ferreiriño real


Saúdos e ata a próxima.


Imaxes e texto baixo licenza Creative Commons

Enrique Sampedro Miranda

Blog Ría de Ribadeo: www.riaderibadeo.com